‘Aber ich bin Arzt!’

Een ex-schoonvader van de Taaldokter lag ooit op het schone eiland Texel in een kuil aan het strand, toen een Duits gezin opdook dat zijn klassiekers kende en begon van: ‘Dat is onze kuil, gisteren zelf gegraven’, et cetera. Toen ex-schoonvader, die niet veel met Duitsers ‘had’, om het maar zo te zeggen – ze waren gewoon ‘zijn ding niet zo’ – geen krimp gaf, riep de man wanhopig uit: ‘Aber ich bin Arzt!’

Een prachtige drogreden van beroep op autoriteit, bijna net zo sterk als die van de man die na sluitingstijd een bestelling wilde afhalen bij de tegelhandel, en door de gesloten deuren tegen het personeel riep: ‘Maar ik heb ze nodig voor een professor!’

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *