Las dit in de verleden tijd

De Taaldokter keek weer eens op andereoverheid.nl, de website waarmee de overheid gedurende enkele jaren wilde laten zien te ‘werken aan’ ‘een krachtige overheid, die de samenleving centraal stelt én slagvaardig is’. Onmiddellijk viel zijn oog op een ‘disclaimer’ onderaan de eerste pagina: ‘het programma Andereoverheid is gestopt. De informatie op deze website dient u te lezen in de verleden tijd.’


Omdat de Taaldokter lijdt aan dezelfde afwijking als de heer März (die, elke keer dat hij langs de kamer liep van de geneesheer-directeur van de kliniek waar hij werd verpleegd, met een bordje Kloppen s.v.p. op de deur, even klopte, om meteen weer door te lopen), gaf hij gehoor aan het gebod, en las: ‘Een belangrijk aantal grote gemeenten werkte versneld aan een klantgerichte, transparante en toegankelijke gemeente. Het rijk ondersteunde hen daarbij. Samen gingen ze concreet aan de slag, deelden hun ervaringen en riepen andere gemeenten op om mee te doen.’

 

De indruk de inleiding van een spannend bedoeld gemeentefeuilleton te lezen drong zich op. Toen hij op de volgende pagina las: ‘Een andere werkwijze kwam bij alle thema’s terug. Dachten vanuit de klant, voorkwamen van bureaucratie, samenwerkten tussen overheidslagen door de kokers heen, luisterden naar burgers, lef om zaken anders aan te pakken. En gewoon deden, dat was Andere Overheid’, realiseerde hij zich dat de aansporing om de tekst in de verleden tijd te lezen net zo min letterlijk, altijd en voor iedereen bedoeld was als bordjes Kloppen s.v.p. dat zijn (hoewel hier, anders dan in het geval van März met die infinitivus pro imperativo (infinitief die een imperatief is), een duidelijke ‘u’ wordt aangesproken – de lezer dus). Het ging erom dat de informatie op de site niet actueel was. Maar waarom dat dan niet gezegd, of gewoon volstaan met de melding dat het programma gestopt was?

De wegen der webschrijvers bleven even ondoorgrondelijk als hun hang naar gewichtigheid evident. En de Taaldokter wist ineens waaraan dat verzoek te lezen ‘in de verleden tijd’ hem deed denken: aan de ‘sommatiebrief’ waarin een ambtenaar een ondernemer erop wees dat de termijn was verstreken waarbinnen een overtreding kon worden opgeheven – met de bijna poëtische woorden: ‘Eerder boden wij u de gelegenheid een en ander voor 14 december in orde te maken. Wij zijn van mening dat deze toekomst inmiddels heden, zo niet verleden, is geworden.’

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *