De gemeente Amsterdam schiet volkomen door: de vraag is wat zij doet als ook de agenders en de multigenders hun eigen wc’s en aanspreektitels eisen. Te vrezen valt dat ze ook dan ‘gendercorrectheid’ laat prevaleren boven gezond verstand.
Onlangs verving het gemeentebestuur van Londen het vertrouwde ‘ladies and gentlemen’ in de metro door het stijlloze ‘hello everyone’. Vandaag laat de gemeente Amsterdam weten niet langer ‘Geachte dames en heren’ als aanhef te willen gebruiken. Haar ’taalgids voor ambtenaren’ bevat alternatieven en ’tips om op een respectvolle manier te praten en schrijven over seksuele en genderidentiteit’. Achter deze mededeling schuilt een wereldbeeld van doorgeschoten politieke correctheid.
In eerste instantie word je geprikkeld door die ‘gids’: wat zou daar allemaal niet in staan? Telefonische navraag leert dat die niet beschikbaar is voor gewone burgers (onduidelijk is waarom niet).
Over de reden voor de verandering zegt een gemeentelijke woordvoerder dat Amsterdam een stad wil worden ‘waar iedereen zich thuisvoelt’. Wat dat te maken heeft met inwoners aanspreken met ‘dames en heren’ wordt helaas niet duidelijk. Je kunt er wel naar gissen natuurlijk: op het stadhuis zullen ze vrezen dat mensen het afstandelijk vinden, of onpersoonlijk, of een van die andere adjectieven die in dergelijke situaties altijd uit stoffige lades komen.
‘Als stad én als werkgever willen we inclusief zijn,’ vervolgt de woordvoerder. Inclusief: een woord dat lange tijd iets betekende als met inbegrip van, inbegrepen of incluis. En het had een object bij zich: met inbegrip van iets, iets inbegrepen, iets incluis. Dat is aan het verdwijnen. Zo konden gedrochten ontstaan als ‘inclusieve stad’ waarnaar de gemeente dus streeft. Met een andere betekenis en zonder object. Nu betekent het iets als – ja, als wat eigenlijk? Een stad die alle bewoners insluit?
En wat zijn dan die mogelijke alternatieven voor ‘geachte dames en heren’? Een mens hoort ervan op: ‘beste mensen’, ‘geachte aanwezigen’, ‘beste Amsterdammers’ en ‘geachte bewoner van de Spaarndammerbuurt’. Goed dat dát nu eindelijk eens duidelijk is vastgelegd! In plaats van ‘geachte dames en heren’ kun je ook ‘geachte aanwezigen’ zeggen. Of ‘beste mensen’ – natuurlijk bij voorkeur uitgesproken met die slepende, nasale Amsterdamse tongval. Wat zullen die ambtenaren blij zijn dat ze eindelijk zo’n alternatief ‘aangereikt hebben gekregen’.
Volgens dezelfde richtlijnen moeten ‘homoseksuele Amsterdammers’ (wat al een mond vol was) ‘lhbti-Amsterdammers’ worden genoemd. Zouden ze in de Stopera werkelijk denken dat taal zorgt voor die ‘inclusie’? Het is voor een leek nauwelijks meer te volgen. Het riep het lijstje van de Amerikaanse feministische literaire organisatie VIDA in herinnering, waar je bij het invullen van je ‘gender-identiteit’ kunt kiezen uit onder veel meer:
- transgender
- cisgender
- agender
- bigender
- binary
- CAFAB (Coercively assigned female at birth)
- demigirl
- femme
- genderfluid
- genderqueer
- intersex
- multigender
- nonbinary
- polygender
- transfeminine
- two spirit.
Op Twitter werd al terecht opgemerkt dat dit lijstje thuishoort in een inrichting voor geesteszieken – zo het al érgens thuishoort. De vraag is wat gemeenten gaan doen als al deze geaardheden een eigen wc eisen. Of een eigen aanspreekvorm.
Het pathetische is natuurlijk dat de bedenkers van deze aanpak juist doen waar ze tégen zijn: mensen in hokjes stoppen. Dat mag allemaal – maar wel in je vrije tijd graag. Van een gemeente verwacht je een volwassen afweging: zij kan nooit iedereen tevreden stellen, maar als ze aan elke grillige lobby gehoor geeft, verwarring zaait in plaats van duidelijkheid schept en het vermeende belang van een zeer kleine minderheid laat prevaleren boven het gezonde verstand van een overgrote meerderheid, dan maakt ze zichzelf volstrekt ongeloofwaardig.
En ze gaat voorbij aan een fundamenteel principe: de meeste mensen vinden het fijn om beleefd te worden aangesproken. Denk aan een zeer succesvolle reclameslogan uit het verleden: ‘Ze zei meneer tegen me.‘
One thought