Ook in de bijschriften van museum More schuilt het raadsel in de bijzinnetjes.
In de sympathieke musea More in Gorssel en Ruurlo hangen aardige bijschriften: behoorlijk concreet, zij het zeer karig wat betreft informatiewaarde – maar dat schijnt niet meer anders te kunnen. Toch schuilt ook hier in de bijzinnetjes weer een wereld die raadselen oproept waarover je een week kromgebogen, tandenknarsend en handenwringend kunt piekeren, zonder maar in de buurt van begrip te komen.
Dus: bij het als uitgangspunt nemen en verbeelden van de werkelijkheid ‘wordt “realisme” beschouwd als een verhaal dat in principe oneindig is en van inhoud kan veranderen.’ In principe hè! Realisme zou zo maar eens ‘eindig’ kunnen blijken. Of niet ‘van inhoud kunnen veranderen’. Panta rhei, dat staat er eigenlijk. Maar dat wisten we dus al.
En: er is kennelijk een tegenstelling (‘maar’) tussen verwantschap tussen verschillende generaties realisten en hun ‘behoefte aan een object als drager van een individuele eigentijdse of tijdloze inhoud en expressie’. Tja.Wat die tegenstelling dan behelst, om wat voor ‘object’ het zou kunnen gaan of wat daarmee bedoeld wordt – u zegt het maar. Elke ‘eigentijdse of tijdloze’ inhoud past.
