Frisse verslaggeefster van Man bijt hond belandt aan weg bij man die – hoe toepasselijk – zijn hond uitlaat. Waar hij naartoe gaat? Naar de begraafplaats dus.
‘Mag ik vragen waarom?’
‘Daar ligt mijn vrouw begraven.’
En dan volgt het: hét stopwoord van de moderne, frisse verslaggever en de jonge mens in het algemeen, waarvan men denkt dat het altijd goed is en – naar believen – medeleven, aandacht, compassie, enthousiasme, interesse en aansporing uitdrukt: ‘Okee!’
Niet in verlegenheid te brengen, deze generatie. Die volkomen misplaatste opgewektheid. Die dommigheid. Bah.
Ongetwijfeld overgewaaid uit Amerika, net zoals dat bloed onder nagels vandaan zuigende, met stupide blik uit te spreken ‘Okee???’ om je verbazing onder woorden te brengen, als in ‘Hij vertelde dat hij ochtendurine drinkt. Dus ik zeg okee???’, en het vragen door een gewone zin te voorzien van een vragende intonatie, als in ‘Hij vertelde dat hij ochtendurine drinkt?’
‘Daar ligt mijn vrouw begraven.’
‘Okee?’
