Aan het Amsterdamse Oosterdokseiland verrijzen mooie gebouwen, ontging ook stadszender AT5 niet, maar de omroep was toch vooral benieuwd naar de sound van het gebouw: ‘Het nieuwe con-ser-va-to-ri-um [moeilijk woord!] ziet er prachtig uit, maar hoe klinkt ie?’ Ie.
Zo repte dezelfde door Amsterdammers zeer goed bekeken topzender van een onderdeel voor een machine, ‘weliswaar geprepareerd in Duitsland, maar toen ie werd teruggeplaatst…’ (Let op de mooie suggestie: Nederlanders mogen dan bij ‘oorlog’ niet meer meteen aan Duitsers denken, ze verkeren nog wel in de waan dat alles bij onze oosterburen gründlich gebeurt.) De voorbeelden zijn talloos.
Tuurlijk: op naar één lidwoord, één betrekkelijk voornaamwoord – en eigenlijk ook het liefst één zelfstandig naamwoord. Met veel plaatjes en geluid! ‘Wie is die?’ ‘Die meisje van de kon-ser-vaa-too-rie-jum.’ Het komt niet meer goed.
