Er is sprake van een zekere moedeloosheid bij de Taaldokter door het veelvuldige gebruik van ‘er is sprake van’. Nog zelden, zo lijkt het, gebruikt men gewone constructies zoals ‘er is’, ‘er heerst’, of ‘het gaat om’; nee: steeds meer is er ‘sprake van’. Werkloosheid, letsel, misleiding, gedragsstoornissen, bodemverontreiniging, georganiseerde criminaliteit, verrommeling van het landschap… ga zo maar door.
De oorzaak? Om ‘hen moverende redenen’ hebben taalgebruikers blijkbaar de behoefte met dergelijke loze constructies omtrekkende bewegingen te maken. Op de keper beschouwd blijft onduidelijk wat ze zeggen: wordt er ‘gesproken over’ werkloosheid, criminaliteit, en verrommeling van het landschap? Meestal bedoelen ze het krachtiger: ze vinden wel degelijk dat er werkloosheid heerst, dat er criminaliteit is en dat het landschap verrommelt. Maar stel je voor dat ze dat met zoveel woorden zouden zeggen! Geen sprake van.
