Voortdurende ergernis: in kunstcommentaren wordt regelmatig gezegd dat de desbetreffende uiting ‘verwijst’ naar iets (een andere kunstuiting, ‘de werkelijkheid’), alsof dat een kwaliteit op zich is. Vaak wordt er zelfs ‘een subtiel spel gespeeld met verwijzingen naar…’. In zeer enge gevallen ‘verwijst’ het kunstwerk ‘naar zichzelf’.
Noem hem conservatief, maar de Taaldokter is ervan overtuigd dat een beetje knippen en plakken, kopiëren en plagiëren geen garantie is voor degelijke kunst – hooguit een gevolg van handige ‘marketing’. Verwijzen is geen kwaliteit. Verwijzen is geen kunst.
