De blijkbaar dodelijkste zin uit het laatste ‘Groot Dictee der Nederlandse Taal’: Ik hing een schapuliermedaille om, speldde wat blingbling op mijn revers, leerde het Onzevader uit mijn hoofd, boekte overnachtingen in een x-aantal lowbudgetkloosters en sloot me aan bij een colonne ultradevote adellijke pelgrims.
De Taaldokter stoorde zich aan dat x-aantal. Nu zal dat ongetwijfeld spellingproblemen opleveren, want die zijn er altijd, als je ze maar wilt vinden, hoewel goed spellen natuurlijk niets te maken heeft met zindelijk taalgebruik. Maar het is geen goed dicteewoord omdat het niet klopt: het zou een ‘x-tal’ moeten zijn. Afgezien daarvan is het verwerpelijk het goede oude ‘aantal’ te vervangen. Voldoet de betekenis daarvan niet? Zegt dat woord niet precies wat er wordt bedoeld?
