I.L. Pfeijffer bespreekt de voor de VSB-prijs genomineerde dichtbundels in de NRC. Over de slotstrofe van een vers van Bart Meuleman merkt hij op: ‘Hoe de vraag naar het waarom van al onze beslommeringen gaat klinken als de motor van ons evasief gedrag, is even paradoxaal als memorabel.’
Hm, de Taaldokter wreef eens onder zijn kin, hield de krant even schuin, richtte de blik op het plafond, legde de krant terzijde, en toog onverrichter zake naar bed.
De volgende dag nog maar eens geprobeerd. Maar nee hoor. En toen werd hij toch een beetje pissig, op zo een lul de behanger die in recensies zelf meent te moeten dichten.
