Het lijkt erop dat de Voornaamwoordvrees afneemt. De Taaldokter kreeg een mailtje van de gemeente:
‘Ik was al eerder bezig om uw mail te beantwoorden, maar het lijkt erop dat deze niet verzonden is. Daarom opnieuw, mocht u deze toch ontvangen hebben, dan excuses voor het 2e keer verzenden. Let u bij het invullen van het formulier van de kapvergunning erop dat deze ondertekend wordt.’
Dát, dacht de Taaldokter in eerste instantie, is nu nog eens een ‘pro-actieve’ (vroeger heette dat gewoon ‘initiatiefrijke’) ambtenaar: mijn bericht al beantwoorden terwijl ik het nog niet heb verstuurd!
Toen zag hij dat ook hier het Polyvalente Voornaamwoord zijn werk deed: bedoeld werd natuurlijk niet zijn bericht, maar dat van de ambtenaar zelf. Het ‘deze’ in de tweede zin kan grammaticaal alleen verwijzen naar ‘uw mail’ uit de eerste zin, maar logisch gezien niet.
En de laatste zin bevat een voorbeeld van de voornaamwoordversimpeling waar velen zo dol op zijn: ‘dit’ legt het af tegen ‘deze’ en ‘die’. Alweer dus: ‘deze’: Polyvalent Voornaamwoord.
