Hoewel het volgens de Taalunie in Nederland ‘standaardtaal’ is, keek de Taaldokter er van op toen hij van de hand van een bekende dichter las: ‘Het zou ook kunnen dat […], bedacht ik me net.’
Ze hebben het wel steeds over ‘ik besef me’, maar ‘ik bedenk me’ is ook geen lieverdje, dacht de Taaldokter. Door dat wederkerende voornaamwoord me was de eerste associatie die zich opdrong die van ‘ik verander van mening’, ‘ik kom op mijn woorden terug’, en niet ‘ik besef’.
