De Taaldokter kreeg de volgende vraag.
‘Ik kreeg vandaag het inspirationele iFly-magazine van de KLM in mijn digitale brievenbus. Het wat?, dacht ik. Ja, ik las het goed: het inspirationele iFly-magazine! Aan welke ziekte lijdt dit iFlymagazine, Taaldokter?’
De Taaldokter dacht eerst dat het om dat populaire, multifunctionele voorvoegsel ‘i-‘ ging, (zoals dat bijvoorbeeld in de personeelsbeschrijvingen van een softwarebedrijf wordt gebruikt: ‘iDirect’, ‘iProject’, ‘Support’, ‘iCoordinate’, ‘iReport’, ‘iFinance’, ‘iDevelop’, ‘iTest’, en ‘iOrganise’). Meer over de achtergronden van dit verschijnsel hier.
Het was de schrijver echter begonnen om het woord ‘inspirationeel’. Ja, dat lijkt wat merkwaardig. Waarschijnlijk is gewoon ‘inspirerend’ bedoeld, maar is – naar Engels voorbeeld (inspirational) – ‘inspirationeel’ gebruikt . Een korte (internet)speurtocht leert dat de meningen verschillen over de juiste toepassing in die taal van inspiring en inspirational, maar dat laatste lijkt in elk geval vaker voor te komen dan ons ‘inspirationeel’. Kortom: een purist zou het met een zuur gezicht een anglicisme noemen.
De schrijver vermoedde: misschien ligt ‘inspirerend’ te dicht bij ’transpirerend’, waarmee de associatie met ‘zwoegen’ opdoemt: ‘Want laten we wel wezen: vakantie is leuk, maar het is ook zwoegen. Je kunt beter gaan werken!’ Dat is mogelijk. Misschien klinkt alles wat te maken heeft met ‘inspireren’ de meesten tegenwoordig wel in de oren als trekken aan een dood paard. ‘Inspirerend’? Oppassen!
Hoe dit zij, de Taaldokter is een sucker voor de manier waarop kleine vormveranderingen, door bijvoorbeeld voorvoegseltjes en uitgangen, allerlei betekenisnuances (of grote -verschillen) kunnen bewerkstelligen, en stilletjes hoopt hij binnenkort zelf een folder in de bus te krijgen met niet-frustrationele, vibrationele aanbiedingen. Epibrationeel gesproken dan.
