Het Parool: de gemeente Amsterdam heeft weer eens ‘een pakket aan maatregelen’ ‘gemaakt’. Zozo. Het mag natuurlijk best, die ronkende dooddoeners van de overheid gewoon overnemen, maar wat betekent zoiets nou eigenlijk?
Dat ‘pakket aan maatregelen’ is het bekende ‘maatregelenpakket’ uit de reeks holle platitudes die verder bestaat uit woorden als ‘redengeving’, ’taakstelling’, ‘smaakbeleving’, ‘verwachtingspatroon’, ’tijdsbestek’, ‘prijsstelling’ en ‘problematiek’. Allemaal termen die gewichtiger moeten overkomen dan hun gewone – kortere – alternatieven. Wie geen reden vraagt maar een ‘redengeving’, geen taak heeft maar een ’taakstelling’, geen verwachting maar een ‘verwachtingspatroon’ en geen probleem maar ‘problematiek’ doet dik. Vaak werkt dat averechts, maar het is ook kolderiek.
Met dat ‘maatregelenpakket’ is nog meer aan de hand. Het lijkt een soort tastbaar hulpmiddel, een ambachtelijk instrument waarmee de gemeenteambtenaren de lege kantoren gaan vullen. Zeker als dat pakket ook nog eens is ‘gemaakt’. Op een draaibank in de catacomben van het stadhuis, door de oude pakkettenmaker. Een ’tool’. Lekker concreet. En dan heeft ‘pakket’ ook nog eens zo’n feestelijke connotatie!
De ‘maker’ van zulke woorden suggereert daarmee concrete kwaliteiten die weinig te maken hebben met de meer abstracte werkelijkheid: de gemeente wil regels en procedures invoeren om het probleem op te lossen.
Overigens is dat ‘pakket aan maatregelen’ ook nogal onhandig geformuleerd. Het roept de weerman in herinnering die het had over ‘een pluk met bewolking’. Kortom: wat doen die voorzetsels daar? Je hebt het toch ook niet over een toefje met slagroom?
