Uw Taaldokter bladerde weer eens door dit prachtboek. En toen schoot hem de abstracte nonsens te binnen die hij daarover bij verschijnen had gelezen in Bozar te Brussel. Negeer de toelichtingen en bijschriften, kunstliefhebbers!
‘Deze fascinerende opeenvolging van woorden exploreert de veelzijdige thema’s en referenties die in psychologisch geladen en ambigue taal aan bod komen. De afwisselend lachwekkende en bedroevende tekst, doorspekt met hallucinogene symbolen en vreemde betekenisdragers, grijpt terug op een rijk verleden van kunstbullshit, maar is tegelijk stevig verankerd in het heden. Vooral in zijn bijschriften reduceert de auteur de individualiteit van elke lezer door deze te isoleren in een ondefinieerbare stilte. Zich inspirerend op voorgangers uit vele andere musea, werkt hij aan een eigen taal waarin verleden, heden en toekomst zich met elkaar vermengen. Hij ondermijnt bewust het vermeende vermogen van woorden om begrip te evoceren, en vervolmaakt zich in een stijl waarin niet alleen het transcendente potentieel van taal wordt benut, maar ook de determinerende en illusoire kwaliteiten van dit medium worden aangereikt.’
