Prachtig onbedoelde non-argumentatie in een discussie over J. Cruijff die zich bemoeit met voetbalclub Ajax: ‘Hij moet zich wel realiseren wie hij is.’ Korte stilte. ‘En dat realiseert hij zich als geen ander.’ Misschien bedoelde de spreker dat Cruijff zich realiseerde dat hij zich moest realiseren ‘wie hij was’. Maar het kwam anders over, door die gebrekkige formulering. Eerst suggereren dat iemand de realiteit uit het oog heeft verloren. Dan met veel aplomb beweren dat hij zijn plaats juist wel kent. Daar vervolgens een beetje triomfantelijk bij gaan zitten kijken. En niemand die er iets van zegt.
Het deed de Taaldokter denken aan een gesprek tussen twee oud-collega’s, van wie er één de onhebbelijke gewoonte had ontwikkeld het met iedereen eens te zijn, waartoe hij de strategie toepaste om gewoon het tegenovergestelde te beweren van wat hij eerder had gezegd als zijn gesprekspartner het er niet mee eens bleek te zijn; even eenvoudig als effectief, vreemd genoeg, want iedereen nam er genoegen mee – mensen krijgen nu eenmaal graag gelijk:
B.: ‘Ik vind jou echt een wetenschappelijke instelling hebben, jij bent een echte wetenschapper.’
A.: ‘Ik ben helemáál geen wetenschapper.’
B.: ‘Nee natuurlijk jij bént ook helemaal geen wetenschapper!’
Maar gelijk krijgen is iets anders dan gelijk hebben, leert de dooddoener: de collega was wel degelijk een wetenschapper.
