Daar moest op gedronken worden:
En helaas is het weer dezelfde brouwer die het hier moet ontgelden. Hadden ze die tekstschrijver maar flink door elkaar moeten schudden. Want dit kan niet en dit mag toch niet, zoals men dan zegt. Dat mensen willen geloven, of dat zeggen, dat ze alleen kunnen genieten van iets dat met liefde is gemaakt, alla – zalig zijn de onwetenden en er is toch geen kip die ze gelooft. Erger is die ‘fijne mousse structuur’. Echt vervelend wordt het met die ‘stuivende en frisfruitige geur met brede accenten van gerst met tonen van zomerbloemen en jong fruit’. Is dit een parodie? Wat de deur dichtdoet is de ‘subtiel droge mondbeleving met frisse ronde fruittonen en fris fruitige (hee: hier zijn het inens twee woorden!) mout, korte afdronk met zachte lichtbittere hopfinesse’. Mondbeleving? Hopfinesse? Bah!
Het was trouwens best te drinken.
