Behulpzame conducteur, zijn weg door het gangpad al vervolgend: ‘Overstappen in Leiden, spoortje 5.’ Spoortje 5. De uitdrukking ‘niet sporen’ vocht zich in de gedachten van de Taaldokter. Spoortje 5. Zijn reisgenote meende dat het een kwestie van minzaamheid was, kindertaal als het ware. Volgens de Taaldokter is dergelijk gebruik van verkleinwoorden bedoeld om de luisteraar te laten weten dat de spreker dermate vertrouwd is met de materie dat hij het zich kan permitteren er zo vertrouwd, ja bijna amicaal aan te refereren. Waarmee hij zichzelf lekker belangrijk maakt. Duidelijk een syndroom. De Taaldokter heeft het vaker geconstateerd, maar weet niet meer waar; hij blijft het voor u volgen.
Overigens is het omgekeerde – de ‘normale’ vorm gebruiken waar een verkleinwoord gebruikelijk is – ook interessant: wie ‘een pils’ of ‘een bier’ bestelt wordt toch snel iets uitsloverigs toegedicht.
