Vooropgesteld: het is goed dat de site er is. Het is ook prettig dat men niet aansluit bij de steeds populairdere misvatting dat er objectief meetbare ’taalniveaus’ bestaan, die je als schrijver ook nog eens bewust kunt toepassen, waarmee bijvoorbeeld Texamen.nl zichzelf promoot.
Toch is de Taaldokter enigszins sceptisch. In de eerste plaats heeft de site natuurlijk wel enige pretentie, al was het alleen omdat de ‘G4′ (de gemeenten Den Haag, Amsterdam, Rotterdam en Utrecht) zich er zichtbaar aan hebben gecommitteerd. Vooral in de ogen van mindere goden wordt zo’n site dan al snel een Instituut (‘Mag niet van schrijfmaargewoon.nl’). En dat is geen wenselijke ontwikkeling.
Ten tweede blijkt het programma verre van feilloos te zijn; niet alleen door bijvoorbeeld – zoals gisteren bleek – ‘betalen’ als alternatief voor ‘voldoen aan’ te suggereren, maar ook doordat het consequent opvolgen van de tips niet per definitie resulteert in een prettig leesbare tekst. De software voor dergelijke programma’s is nog lang niet optimaal; daarom kun je inderdaad niet verwachten dat zo’n site perfect werkt. Je kunt je wel afvragen of je die dan al online moet zetten. Misschien is dat gebeurd uit de overweging ‘beter iets dan niets’ – en daar is best wat voor te zeggen. Commentaar kan verbeteringen opleveren. Vandaar ook het stukje van gisteren; de Taaldokter blijft werkt graag meewerken aan de nodige interactie om ons aller taal van de overheid op een hoger niveau te brengen.
De reden dat de Taaldokter gisteren wat kort door de bocht ging was – en nu begeeft hij zich op glad ijs, want hij schrijft op het gevaar af te worden beticht van angst voor zijn broodwinning – zorg over de suggestie van de maakbaarheid van goede teksten. Naar zijn idee zijn daarvoor nodig: plezier, talent, kennis, aandacht, en creativiteit. In die volgorde. En het gevaar van dergelijke websites is dat schrijvers denken die ingrediënten niet nodig te hebben.
De Koning heeft namelijk gelijk: schrijven blijft mensenwerk. En juist daarom geldt wat de Taaldokter gisteren schreef: nodig zijn in de eerste plaats goed opgeleide ambtenaren die logisch nadenken, zich verplaatsen in hun lezers en hun boodschap op een persoonlijke manier brengen.
Tot slot: De Koning schrijft: ‘Zelf zou ik de woorden “renovatie” en “straatmeubilair” niet in een publieksfolder zetten.’ Taal naar des Taaldokters hart. Maar. Met als enige excuus dat er brood op de plank moet: zoals dat soms blijkbaar moet, prevaleerden in dit geval beleidsmatige belangen en beperkte ruimte boven heldere taal. Daarmee hebben tekstschrijvers natuurlijk ook vaak te maken.
