Een parlementariër van de Partij voor de Vrijheid over de wens van die partij om een ‘preventieve aanval’ op Iran uit te voeren: ‘We zullen een oorlogshandeling moeten verrichten om dit regime tot staan te brengen.’
Die heeft zich snel het Haagse jargon eigengemaakt, is toch wel de belangwekkendste overweging als je dat hoort. Een oorlogshandeling. De Taaldokter wijdt er maar eens een schrijfhandeling aan.
Niet meerdere handelingen, nee, een oorlogshandeling. Wat dat dan is? Een ‘krijgsverrichting’? ‘Schieten’? ‘Een bom gooien’? Het is onduidelijk. Gezien het overleg waarmee de PVV gewoonlijk haar woorden kiest kun je je ook afvragen waarom deze ‘oorlogs-framing‘ is gekozen; was het – even vage, maar ‘vriendelijker’ – ‘defensiehandeling’ te slapjes? Dat is des te raadselachtiger omdat dat ‘oorlog’ een sterke negatieve connotatie heeft, terwijl bijvoorbeeld gewoon ‘aanvallen’ hetzelfde betekent en een wat positievere uitstraling heeft – pro-actiever, zeg maar.
De PVV uit tegen Iran: ‘Aanvalluuuuh!’
