De gemeente Hilversum zoekt een ‘verbindende teammanager die het verschil kan maken’. Een kleine bloemlezing uit de fantasieloze vacatureprak.
FollowJe leest steeds vaker over ‘seksueel overschrijdend gedrag’. Dat onduidelijk blijft wát er wordt overschreden, is niet alleen taalkundig gek – het heeft ook een ongewenst bijeffect.
Straatnamen veranderen omdat mensen daardoor geen ‘plek hebben’? Dan kan straks geen enkele naam meer. En de geschiedenis laat zich niet herschrijven met de straatnaam. Een beetje historisch besef komt wél van pas. En hopelijk verdwijnt dat jargon dan ook.
Hedenmiddag bij BNR over ‘irritant taalgebruik’. Taalergernis als auditief behang: een genoeglijk tijdverdrijf. Luister hier.
Goed dat dat eens in de krant gezegd wordt! En nu hou ik erover op.
Bij het Nationale Taaldebat ging het over ‘genderneutrale taal’: het product van een doorgeschoten gelijkheidsideaal en een pathologische behoefte aan individualiteit. Nog één keer genderneuktaal.
Vrouwen weten hoe het zit, mannen leggen het toch even uit: mansplaining (‘raadlozen’ of ‘fluitleggen’, in goed Nederlands). Een zinloze indeling, waardoor de een met de vingers in de oren ‘blèèèh’ zit te roepen, terwijl de ander iets interessants vertelt.
Schrijf over techniek, materiaal, licht, locatie of drijfveren – zo veel is wél de moeite waard. Maar in moeizame termen zeggen wat iedereen zelf het beste ziet, nee.
Jongeren kennen nauwelijks nog spreekwoorden, gezegden en uitdrukkingen. Dat leidt tot een platte wereld, waarin alles alleen maar kan zijn wat het op het eerste gezicht lijkt. ‘Je begrijpt me toch?’
Elk woord maakt het minder wat het toch al niet was. De taal van het Stedelijk Museum weerspiegelt het beleid. Even de glaszetter bellen: de functionele scheidslijn tussen binnen en buiten is vervallen!