Taal is de oorzaak van noch de remedie tegen racisme. Hecht niet te veel waarde aan woordkeus, realiseer je dat iedereen ‘framet’, en richt je strijd tegen onrecht op daden en niet op de taal, die onschuldig is.
Er is tegenwoordig nogal veel wat ‘ertoe doet’. Een holle term: een open deur, of een ongeloofwaardige kwalificatie voor wat er eigenlijk juist níet toe doet.
Eindelijk: de Horecabullshitdetector en -generator van uw Taaldokter! Brioche van in klei gegaarde mini-shiitakes met een dakje van marshmellow en Madeira-accenten? Compositie van licht gerookte pijlstaartinktvisjes op een dambord van aardappelcilinder in eigen jus? Uit eten is nooit meer hetzelfde.…
Doorgeschoten gelijkheidsdenken leidt bij mbo’ers die ‘student’ willen heten tot het idee dat ‘niveau’ een kwestie van woordkeus is. De wens is echter de vader van de gedachte: zo krachtig als het woord is, het verandert de harde werkelijkheid niet…
Hoe complimenteus is dat eigenlijk, als iemand je een ‘sterke vrouw’ noemt?
Bestaan er taalartsen? Nee. In samenstellingen met medische specialisaties gebruiken we ‘arts’. In samenstellingen met niet-medische specialismen juist ‘dokter’. Dan gaat het meer om de behandelwijze dan om de functie of de persoon.
De gemeente Hilversum zoekt een ‘verbindende teammanager die het verschil kan maken’. Een kleine bloemlezing uit de fantasieloze vacatureprak.
Je leest steeds vaker over ‘seksueel overschrijdend gedrag’. Dat onduidelijk blijft wát er wordt overschreden, is niet alleen taalkundig gek – het heeft ook een ongewenst bijeffect.
Straatnamen veranderen omdat mensen daardoor geen ‘plek hebben’? Dan kan straks geen enkele naam meer. En de geschiedenis laat zich niet herschrijven met de straatnaam. Een beetje historisch besef komt wél van pas. En hopelijk verdwijnt dat jargon dan ook.