Nooit meer zeggen: zeggen, schrijven, menen, vinden, voorstellen, te berde brengen, opperen, brengen en vertolken desnoods, maar altijd ‘aangeven’ – zelfs in plaats van vragen.
Rosenthals naar de nabestaanden
Minister U. Rosenthal ‘geeft’ regelmatig van alles ‘aan’. Dat doet hij dan ‘richting’ iets of iemand. En dat kan dan bijvoorbeeld gaan over de relatie die deze geadresseerden hebben ‘naar’ iets of iemand anders (’toe’).
Het meest recente staaltje Rosenthals was zijn opmerking dat de arrestatie van Mladic ‘genoegdoening naar de nabestaanden’ betekende. Natuurlijk had hij ook ‘richting de nabestaanden’ kunnen zeggen, of ‘naar de nabestaanden toe’, maar dit keer koos hij voor ‘naar de nabestaanden’. Mooi, kort, allitererend.
Maar waarom gebruikte hij eigenlijk niet gewoon ‘voor de nabestaanden’? Waarom leggen lijders aan het Syndroom van Richting en de Naartoe-Neiging die volkomen irrelevante nadruk op het ’traject’ van bijvoorbeeld ‘genoegdoening’?
Zie: Balkenende.