Categorie: Kunstbullshit
Waarom je zo diep moet zuchten als managers aan het woord zijn? Omdat ze zichzelf en hun organisaties even fantasie- als schaamteloos op de borst kloppen zonder échte argumenten. En in deze tijd al helemaal, want is corona een excuus…
Een gedachtewisseling – een debatje, zo u wilt – over de ‘waarden voor een nieuwe taal’ in de culturele sector. Over dove kwartels en blinde vlekken. In Argus.
Over de kruiperige taal van verdachten van het vreselijke misdrijf van onvoldoende ‘diversiteit’ en ‘inclusiviteit’.
De cultuurwereld wordt gegijzeld door een ideologische taalmaffia. De gijzelaars zwichten karakterloos voor dwingelandij.
Gewoonlijk weldenkende lieden laten zich moreel gijzelen door de identiteitsmaffia en spreken in wezenloze verklaringen feilloos de bijbehorende newspeak.
Het moet kunstenaars ten koste van vrijwel alles verboden worden het eigen werk te duiden, blijkt ook weer op het Holland Festival.
De fantasieloze richtlijnen uitvaardigende kwezels die zowel het probleem als de oplossing van alles zoeken in woorden en het landschap der taal daarmee doen verdorren, hebben een nieuw doelwit: ‘stereotypen’. Stereotypen? Nou en?
Kunstsubsidievragers en -verstrekkers houden de eigen posities in stand met hun hermetische, dogmatische terminologie. Het is tijd om de ideologie uit de beoordeling van aanvragen te weren.
De minachting en de luiheid waarmee de fröbelschool wordt opgedrongen aan volwassenen – die dat nog accepteren ook – is een uitwas van de opvatting dat leren ‘leuk’ en iedereen ‘excellent’ moet zijn. Ook bij de Akademie van Kunsten.