Het radicale midden

Prijzen brengen niet altijd het beste boven in mensen. D66-leider A. Pechtold kreeg in 2009 de ‘Duidelijketaalprijs’. Gisteren wilde hij bij Pauw en Witteman niet meedoen met de ‘linkse samenwerking’. Waar koos hij wel voor? ‘Het radicale midden’.

De Taaldokter was er even stil van. Het radicale midden. Het uiterst extremistische centrum. De drastische neutraliteit. De vergaande nietszeggendheid ook.

Naturlijk memoreerde hij ook weer de ‘duurzaamheidsagenda’. Man van agenda’s, Pechtold: altijd graag ‘aan de slag met een toekomstagenda’.

En toen een der presentatoren hem wees op zijn stemverheffing, antwoordde Pechtold snel: ‘Nee. Gepassioneerdheid, gepassioneerdheid’. Met de bekende olijke blik weliswaar, maar toch…

Hij wilde al afsluiten – met een merkwaardige combinatie van twee andere clichés (‘gaan voor urgentie’): ‘De tijd van uitstel gaat ons opbreken. En die urgentie, daar ga ik voor.’ Maar toen bleek het volgende onderwerp Napoleon te zijn. En kon hij nog even kwijt dat ‘een van zijn voorvaderen’ tijdens de slag bij Waterloo nog tegen Napoleon had ‘mogen’ vechten.

Het radicale midden. De duurzaamheidsagenda. Gepassioneerdheid. Gaan voor urgentie. Mogen. Taalprijs. Uit het radicale midden van de Taaldokter begonnen oprispingen op te borrelen.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *