De Taaldokter ontving van de gemeente de tekst: ‘Op woensdag 14 april organiseert de gemeente een besloten afscheidsfeest voor Job Cohen. Wilt u de oud-burgemeester van Amsterdam nog bedanken, succes wensen, of iets anders meegeven?’
De Taaldokter herkauwde de zinnen. ‘Meegeven.’ Hier was niet bedoeld ‘een presentje meegeven’. Dit was het meegeven van de Vergadertijger: ‘Mag ik je dit dan nog even meegeven’ – en dan ‘gaf’ hij altijd een lang verhaal ‘mee’. Waarvan de status niet altijd even helder was; ging het om ‘op het hart drukken’, ‘informeren’, ‘met klem adviseren’, of nog iets anders? ‘Ik geef het je even mee.’ Het drukt zowel een akelig informele vrijblijvendheid uit, als op niets gestoelde superioriteit (‘Eigenlijk weet ik het beter’) – een funeste combinatie.
De Taaldokter besloot de burgemeester maar niets mee te geven.